Een zware dag...

Vandaag was een zware dag. We hebben voor de laatste keer afscheid genomen van oma.

De dochters en schoonzoons hebben met elkaar de kist dichtgemaakt. En raar en verdrietig gevoel om samen met oma voor de laatste keer haar huisje te verlaten.
In de kerk was een mooie mis. Met 6 kleinkinderen hebben we aan het begin van de dienst de kaarsen rond de kist aangestoken. Mamma las een gebed dat ze altijd met oma had gebeden. Ook deed zij de voorbeden.
Aan het einde heb ik een In Memoriam gelezen die ik zelf geschreven heb. Mijn laatste woorden aan oma. Dat wilde ik heel graag, ook al vond ik het ook moeilijk. Sommige stukken kwamen er dan ook met horten en stoten uit, door de tranen. Maar veel mensen in de kerk hielden het ook niet droog begreep ik later.

Daarna lopend naar de begraafplaats. Mamma en haar zussen, pappa en schoonzoons hebben de kist steeds gereden. De pastoor sprak nog een gebed en 1 van mijn nichtjes zong The Rose van Bette Midller terwijl we rozenblaadjes strooiden.
Wij hadden ook een witte roos die we op de kist legden. En toen moesten we haar achterlaten. Definitief.

Met de familie samen daarna nog een mooie middag gehad.
En nu overheerst de moeheid...
Love, Miranda